Blady strach padł na tych, którzy egzamin na prawo jazdy mają przed sobą. Już obecnie był on wyzwaniem, częstokroć większym niż zdobywanie tytułu naukowego. A teraz trudności jeszcze bardziej wzrastają. Kto chce zdać – od 1 stycznia 2015 r. musi opanować ekojazdę!
Już zeszłoroczne innowacje w przebiegu egzaminu teoretycznego nielicho wystraszyły przyszłych kierowców. Wymagania związane z tzw. ekodrivingiem owocują zaś ponownym opustoszeniem ośrodków szkoleniowych. Jakim sposobem jazdy trzeba się wykazać, by uznano, że jest on ekologiczny? Teoria odstrasza. Kierowca powinien opanować sztukę zmiany biegów „właściwą dla energooszczędnej jazdy”, co oznacza, że zmiana biegu na wyższy powinna zachodzić w momencie, kiedy silnik osiągnie od 1800 do 2600 obrotów na minutę. Nim pojazd rozpędzi się do 50 kilometrów na godzinę, należy użyć już czterech biegów. Kolejnym wymogiem uwzględniającym ochronę środowiska, jest umiejętność tzw. hamowania silnikiem przy zatrzymywaniu i zwalnianiu. Polega ona na wytracaniu prędkości poprzez umiejętną redukcję biegów. Taki sposób hamowania, podobnie jak właściwe zmienianie biegów, gwarantuje poprawienie bezpieczeństwa jazdy oraz zmniejszenie zużycia paliwa. Pierwsze jest szczególnie istotne w przypadku śliskiej nawierzchni lub w górzystym terenie. Drugie, oszczędzające kieszenie i środowisko należy jeszcze łączyć z mniej dotkliwą eksploatacją klocków i tarcz hamulcowych.
Ekologiczny sposób jazdy ma niewątpliwe zalety, a jednak kierowców przeraża egzamin wymagający utrzymywania prędkości obrotowej silnika w zakresie zielonego pola pracy, które oznaczone jest na obrotomierzu pojazdu. Czy obawy są zasadne? Wedle opinii niektórych egzaminatorów normalna i spokojna jazda bez problemu umożliwi sprostanie nowym wymaganiom. Ucierpią ci, którzy jeżdżą nerwowo. Temu drugiemu rodzajowi jazdy niewątpliwie sprzyja okoliczność egzaminu. Cała nadzieja zatem w ośrodkach szkolenia kierowców, które chcąc zaoszczędzić na paliwie, uczą swoich kursantów ekonomicznej, a co za tym idzie, ekologicznej jazdy.